Duurzame inzetbaarheid ontmaskerd
Afgelopen week mocht ik samen met mijn collega artist/coach Albert Jan Rasker een ‘workshop proeverij middag’ geven voor Noorderlink over het thema ‘duurzame inzetbaarheid’. Noorderlink is een samenwerking op het gebied van Human resource Management en Development voor diverse aangesloten bedrijven in Noord-Nederland.
De deelnemers aan de workshop brachten een complex vraagstuk op het thema ‘duurzame inzetbaarheid’ simpel terug tot de kern en gingen dit vervolgens visualiseren. Wat een energie en creativiteit kwam er los! Er was zelfs een deelnemer die zei: “Dit was de beste workshop van de middag, omdat we het zelf doen én ervaren”.
Duurzame inzetbaarheid is een maatschappelijk thema dat ons allemaal raakt. Maar wat is het nou precies? Waar gaat het om? En waarom wordt het steeds belangrijker?
De pensioenleeftijd schuift steeds verder op, zorgkosten door (werk)stress nemen nog ieder jaar toe, het gat tussen vraag en aanbod van competenties wordt groter. Dit komt doordat opleidingen vaak niet voldoende aansluiten bij de vraag uit de praktijk. Maar dit komt ook doordat er nog steeds bij het aannamebeleid wordt gekeken naar kennis en ervaring. En minder naar iemands talenten en potentiële competenties. Best complex. Of toch niet?
“Voetbal is een simpel spelletje, maar het is heel moeilijk om het simpel te spelen”.
Johan Cruijff
Van duurzame inzetbaarheid kan een heel wetenschappelijk verhaal worden gemaakt, maar bottom-line is: zorgen dat werkgever én werknemers het fijn vinden om samen te werken en doelen te bereiken.
Iedere organisatie, elk team en ieder individu heeft zijn eigen uitdagingen als het gaat om duurzame inzetbaarheid. Dit kunnen we heel complex maken door vakjargon en moeilijke woorden te gebruiken.. Te veel in één keer oppakken.. Of de verkeerde stappen zetten. Zo had ik het hiervoor over ‘potentiële competenties’, maar in feite gaat het simpel gezegd over ‘mogelijke vaardigheden’.
Elk duurzaam inzetbaarheidsvraagstuk is met het model van M. Appelo (2013) op een eigen wijze simpel en eenvoudig terug te brengen naar de kern. Dit model is ‘de tafel van psychisch welbevinden’. De vier poten van deze tafel staan voor:
- Zinvol werk (doe je de dingen die je plezier geven)
- Autonomie (je eigen regie en regelruimte)
- Sociale Steun (van wie krijg je aandacht, waardering en steun)
- Zingeving (waar doe ik het voor?)
Als er één of meerdere poten van de tafel ontbreken of ernstig zijn beschadigd, verliest deze zijn stabiliteit. Dit is niet duurzaam.
De oplossing zit in mensen zelf. Misschien denk je nu: ‘haha wat een open deur’. Dat de oplossing in onszelf zit weten we allemaal, toch? Alleen weten is niet altijd handelen naar dit weten. Ik weet ook dat ik op tijd mijn rust moet pakken, maar toch doe ik dat niet (altijd). De vraag is: “Weet je wat je doet en waarom je doet wat je doet”? En wat is daarin echt relevant? Met weten alleen word je niet duurzamer inzetbaar. Er is actie nodig. Van directie naar werkvloer en andersom. En vooral veel werkvreugde!
Tot slot
Wil jij meer inzicht in je eigen complexe vraagstukken op het thema ‘duurzame inzetbaarheid’? En wil je er graag mee aan de slag? Of staat ‘duurzame inzetbaarheid’ al even op de agenda maar weet je niet waar je moet beginnen? Neem dan contact op over de workshop, waarin je samen:
* complexe materie zichtbaar (en) simpel maakt
* de potentie van nieuwsgierigheid ontdekt
* van ‘thinking out of the box’ naar ‘acting out of the box’ gaat.
We informeren je graag over deze workshop en de mogelijkheden gesubsidieerd met duurzame inzetbaarheid aan de slag te gaan. De ESF subsidie staat vanaf half september beperkt open! Snel reageren loont. Ga naar www.vriebalance.nl en laat je contactgegevens achter.
Als je denkt dat de inhoud van deze blog ook voor anderen interessant kan zijn, geef dan een duimpje omhoog of deel het bericht via social media. Dit wordt bijzonder gewaardeerd.