Een nieuw HOOFDstuk: cowboytje spelen v2016

Hoe vaak hoor je coaches niet zeggen dat je ‘te veel’ in je hoofd zit? Ik ben er ook zo één! Projectie? Misschien. In ieder geval zeer herkenbaar. Ook ik zit regelmatig in mijn hoofd. Is dit erg? Nee. Om uit je hoofd te gaan, moet je er eerst in zitten. Maar hoe doorbreek je dit? Niet via spirituele trucjes en lapmiddeltjes, maar door te onderzoeken wat jouw hoofd jou te bieden heeft. En daarmee meer inzicht te krijgen in ‘wie ben ik?’.

Afgelopen vrijdag vroeg iemand mij: “wie is Janet?” Deze persoon had twee non-verbale houdingen bij mij geconstateerd. De eerste was een ‘serieuze, meer analytische’ houding en de tweede een ‘plezierige spontane’. Wat zegt dit? Zat ik ‘te veel’ in mijn hoofd?

Ik neem je even mee naar een herinnering uit mijn basisschooltijd. Achter onze school zat een buitentheater met coulissen, bankjes en veel bosjes er omheen. In dit theater kon je je goed verstoppen. Uitermate geschikt voor kinderen die graag buitenspelen. Met een groep jongens en meisjes speelde ik daar na schooltijd ‘cowboytje’. Nee, we gingen niet huppelend op paarden door dit theater, maar deden net alsof het theater de prairie was. In deze omgeving ontmoetten we de ‘vijand’. Er waren altijd minimaal twee teams. Natuurlijk wilde ik met mijn team winnen. Maar ik denk dat de spanning vooral zat in ‘het overleven’. De ‘vijand’ overbluffen. Na afloop hadden we ontzettend veel lol samen door verhalen uit te wisselen. En zaten we lekker te chillen met wat drinken en chips.

Terugdenkend aan het cowboytje spelen komt de volgende vraag op: In hoeverre herken ik elementen uit dit spel in wat ik nu doe en wie ik ben? De vrijheid die ik als ondernemer ervaar, is vergelijkbaar met die van een cowboy. Een cowboy is op doorreis. Dit herken ik ook bij mezelf. Nooit te lang op één plek vastzitten. In beweging blijven. Ik reis met een missie: een stressloos leven voor werkend Nederland. Voor het plannen van deze reis spreek ik mijn analytische en strategische eigenschappen aan. Zoals een cowboy zijn reis maakt van de ene naar de andere stad. Alleen ben ik kwetsbaar, daarom reis ik met andere ‘cowboys’. Samen staan we sterker en komen we verder. Zoals een cowboy geniet van de vrijheid van de natuur, zo geniet ik van mijn reis.

Mijn analytisch denken, lange termijn denken en doorzettingsvermogen zijn hoofd-dingen. Of is doorzettingsvermogen toch meer een hart-ding? Mijn hartsverlangen is vooral te genieten van het proces. Plezier te hebben. OMG, zo klinkt het alweer als een hoofd-ding!? Best lastig dit.

Conclusie: Mijn hoofd en hart kunnen niet zonder elkaar, ze zijn eeuwig verbonden. Het één kan niet zonder het ander. De constatering van de persoon die mij vroeg: “Wie is Janet” was correct. Spiegeling op ‘in je hoofd’ zitten is de ander bewust maken van je verbale en non-verbale communicatie. Zijn deze in harmonie..

Tot slot
De spelletjes die je vroeger deed als kind kunnen je veel leren over je talenten. Ook kunnen ze je meer inzicht in je persoonlijkheid geven. Welke spelletjes vond jij vroeger leuk? En wat herken jij hiervan in je dagelijks leven? Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Als je denkt dat de inhoud van deze blog ook voor anderen interessant kan zijn, geef dan een duimpje omhoog of deel het bericht via social media. Dit wordt bijzonder gewaardeerd.